تاریخچه پارچه ضد آب چیست؟

تاریخ مخفی توسعه پارچه های ضد آب

1. عصر وحشیگری (قبل از قرن 19)

آغشته به روغن طبیعی: وایکینگ ها از گلوله نهنگ برای پوشش بوم (بوی غیر قابل تحمل، اما ضد طوفان) استفاده می کردند. سازندگان بارانی نی چینی برگ خرما را با روغن تونگ (شکننده و ترک خورده در دمای پایین) آغشته کردند.
کاوش بیوفیلم: مردم بومی پرو از شیره درخت لاستیکی برای پوشاندن شنل های خود استفاده می کردند (هنگامی که حرارت داده می شود مانند پوشش ژل می چسبد).

2. کاتالیزور انقلاب صنعتی (1820-1900)

عصر هژمونی لاستیک: چارلز مکینتاش شیمیدان اسکاتلندی یک ورق پارچه و لاستیکی دو لایه اختراع کرد. ** اولین بارانی تولید انبوه. ** خفه کننده عرق در تابستان، یخ زدن در زمستان. ** بوی تعفن طولانی سولفیدها.
حادثه مرگبار بارانی: بارانی های لاستیکی ویکتوریایی حاوی سرب بیش از حد بود که باعث مسمومیت مزمن در میان اشراف شد (که توسط لندن تایمز "قاتل جنتلمن" نامیده می شود).

3. پیش درآمد جنگ جهانی (1914-1945)

4. انقلاب مواد (1950-1990)

پادشاه پلاستیکی از راه می رسد: دوپونت تفلون را اختراع می کند و برای اولین بار اثر ریزش قطرات آب را نشان می دهد.
معجزه: گور به طور تصادفی پلی تترا فلوئورواتیلن کششی میکرو متخلخل (ePTFE) را کشف کرد ** انحصار ثبت اختراع GORE-TEX® ** 0.1 گرم مواد شیمیایی دائمی در هر متر پارچه

5. بیداری محیطی و معضل (قرن 21)

محاسبه: در سال 2015، Greenpeace برندهای فضای باز را در معرض آلودگی شیمیایی پرفلورینه در دایره قطب شمال قرار داد.
معکوس: مارک های رده بالا پارچه پنبه ای متراکم بافته شده را احیا می کنند (که برای نگهداری نیاز به استفاده هفتگی موم زنبور عسل دارد)
Future Gamble: پوشش پوست کوسه بیونیک (ممانعت از تبدیل نظامی به غیرنظامیان) VS. غشای ضد آب میسلیوم (گلوگاه تولید انبوه)