آیا پارچه کششی عملکرد جذب رطوبت و تنفس را دارد؟

اینکه آیا پارچه های کشسان جذب رطوبت و قابلیت تنفس عمدتاً به ترکیب مواد و طراحی ساختاری آنها بستگی دارد. در زیر توضیح تفکیک آمده است:

1. جذب رطوبت را می توان از طریق ترکیب مواد به دست آورد
پارچه های کششی معمولاً از اسپندکس به عنوان فیبر کششی هسته استفاده می کنند، اما اسپندکس خود جذب رطوبت ضعیفی دارد. اگر با سایر الیاف کاربردی (مانند الیاف با سطح مقطع نامنظم پنبه یا پلی استر) ترکیب شود، می تواند ویژگی های جذب رطوبت الیاف مخلوط را به ارث ببرد. به عنوان مثال، پلی استر شیارهایی را از طریق مقاطع نامنظم (Y شکل، متقاطع، و غیره) برای جذب عرق با استفاده از اثر مویرگی تشکیل می دهد، در حالی که الیاف پنبه مستقیماً مولکول های آب را از طریق گروه های آب دوست جذب می کنند. این ترکیب به پارچه توانایی جذب رطوبت را در عین حفظ کشش می دهد.

2. قابلیت تنفس به طراحی ساختار پارچه بستگی دارد
قابلیت تنفس پارچه های کشدار ارتباط نزدیکی با روند بافت آنها دارد. با استفاده از ژاکارد، توری بافی یا ساختار لانه زنبوری، کانال های منافذ ریز در پارچه ایجاد می شود که اجازه می دهد هوا آزادانه به آن نفوذ کند. حتی با افزودن اسپندکس، تا زمانی که چگالی نخ و تخلخل پارچه کنترل می شود (مانند استفاده از اضافه کردن نخ یک طرفه یا سازماندهی تغییر آجدار)، باز هم می توان تنفس را حفظ کرد.

3. بهینه سازی ساختار سلسله مراتبی با عملکرد دو جهته
پارچه‌های کشش بالا اغلب از طرح‌های چند لایه استفاده می‌کنند: لایه داخلی (لایه اتصال نزدیک) از الیاف خشک‌شونده سریع آبگریز (مانند پلی استر خوب) برای دفع سریع عرق استفاده می‌کند. لایه میانی یک لایه پشتیبانی کششی (اسپندکس یا فیلم کششی) است. لایه بیرونی با الیاف آبدوست (پنبه/چسب) جفت می شود تا ناحیه تبخیر گسترش یابد. این ساختار نه تنها کشش را تضمین می کند، بلکه جذب رطوبت و راندمان دفع عرق را از طریق اثر مویرگی دیفرانسیل افزایش می دهد.

4. ارسال فناوری سازماندهی برای تکمیل عملکرد
برخی از پارچه‌های کشسان ممکن است جذب رطوبت سطحی را از طریق افزودنی‌های آبدوست یا درمان‌های پوششی افزایش دهند، اما ممکن است برخی از قابلیت تنفس را قربانی کنند. راه حل بهتر اصلاح فیزیکی است - مانند درمان ریز متخلخل الیاف برای افزایش نفوذپذیری رطوبت آنها در حالی که کشش را حفظ می کند.